We hebben het allemaal wel eens gehoord, sommige meer dan anderen. En wie mij een beetje kent, weet wat ik daarmee bedoel. “Doe normaal!” Maar wat is dat dan, normaal? Voor alle duidelijkheid, ik heb het niet over scheikundige reacties of Nederlandse polderrock.
Iemand die normaal is, of zoals de geleerden zouden zeggen: neurotypisch, vertoond voorspelbare gedragspatronen. Omdat we allemaal min of meer verschillen, zou je kunnen zeggen dat we ons ook allemaal min of meer anders gedragen. Maar dat is slechts gedeeltelijk waar. Mensen houden van vakjes en we verwachten, dat elk vakje zich op een bepaalde manier gedraagt. Van een getatoeëerde Hells Angel bijvoorbeeld, verwachten we niet dat hij zich op een festival laat schminken als een glitterprinses. Maar wat is dan het normaal gedrag van een Hells Angel? Als hij op datzelfde festival, een collega motorrijder met een rechtse hoek op z’n tronie timmert. Dan zal dat alvast minder verbazing opwekken, dan wanneer hij die zilveren make-up laat aanbrengen. Als ik daarentegen die biker een muilpeer verkoop…
Hetzelfde gedrag, gesteld door twee verschillende mensen, zal dus totaal andere reacties veroorzaken. Nochtans hebben die Hells Angel en ik wel heel wat gemeen. Toegegeven, mijn vintage nerd look vertoont redelijk wat verschillen met een gespierde, in zwart leer gehulde easy rider, maar toch. We houden alle twee van vrijheid, trekken ons weinig aan van wat de doorsnee mens van ons denkt en we jagen ongeremd onze dromen achterna. De ene met pen en penseel in de hand, de andere met zijn derriere op een 1.252cc Harley Davidson.
Waarom verwacht men dan toch zo’n verschillend gedrag, van intrinsiek gelijkaardige mensen? Misschien zie ik er te gewoon uit om zo’n vreemd gedrag te vertonen. Mijn conclusie is dat, net zoals schoonheid in het oog van de toeschouwer zit, ‘normaal’ gedrag zich reflecteert in onze verwachtingen. Daarom weet ik nooit wat mijn vrouw bedoelt als ze zegt: ‘doe normaal’.
Add comment
Comments