Deze term wordt meestal ironisch gebruikt, in de zin van: zoek een andere idioot die dat wil doen. In een professionele context moet je dat vervangen door een vaag gemompel over bevoegdheden. Dat is het ideale excuus, om aan de manager te laten weten dat je al genoeg werk hebt en dat hij zijn taken voor een keer zelf mag uitvoeren. Onlangs hoorde ik echter een NASA-ingenieur dit mantra gebruiken als oprecht antwoord en dat verbaasde me om een heel tegenstrijdige reden. Het is dus heel uitzonderlijk dat iemand die slimmer is ook meer verdiend. Het tegenovergestelde heb ik al vaak meegemaakt.
Toen ik als theatertechnicus werkte, liep het in de zaal voortdurend mis bij het toewijzen van de stoelen. Rij vijf, stoel zeven stond op het ticket aangeduid als 05-007. Het resultaat was steevast dat de toeschouwer met ticket 07-005 op dezelfde plek stond te trappelen. De verwarring met de even en oneven kant gooide nog extra roet in het eten, want ‘we hebben twee kaartjes gekocht en ik zit op plaats twee en mijn vrouw heeft stoel vier en we willen naast elkaar zitten!’ Het management besloot prompt, na twintig jaar, om daar eens en altijd een einde aan te maken. De oplossing was even eenvoudig als geniaal, gebruik voor de rijen letters in de plaats van cijfers. Briljant! De directie stond te glunderen op het podium terwijl ze deze vondst kenbaar maakten aan de voltallige technische ploeg. Wat hadden we toch een geluk met zo’n leiders en gek dat niemand van ons met zo’n verbluffend eenvoudige oplossing voor de dag was gekomen. We waren dan ook maar eenvoudige podiumknechtjes. Het glorieus moment duurde tot één van deze in het zwartgeklede, veiligheidsschoenen dragende decor-duwers de opmerking maakte dat er 33 rijen waren. Een korte stilte werd beantwoord door het grote opperhoofd, ‘Geweldig, dat matched dan perfect met het alfabet’. Misschien romantiseer ik het verleden, maar volgens mij heb ik toen een muis omver zien vallen van pure verbazing. Onze technische directeur, die al eerder was geconfronteerd met dit niveau van intellectuele hoogstandjes door het management, nam de rol van spelbreker op door te zeggen dat zijn alfabet maar 26 letters telde. De directeur wist dit argument echter vlot te omzeilen met een gevatte riposte: ‘dat is de reden waarom je mijn mails nooit deftig beantwoord’. Waarna het hoogste kader zich snel terugtrok naar het dichtstbijzijnde restaurant, voor een strategische hergroepering. De aanpassing is er nooit gekomen en de schuld voor de aanhoudende problemen dwarrelde zoals altijd naar beneden.
Het bizarre is dat stommiteiten op dat niveau soms tot promotie kunnen leiden, terwijl iemand op de werkvloer daarvoor zou worden ontslagen. Misschien zit er wel een praktische logica achter. Stel, je hebt twee mensen in je team, een idioot en iemand met een werkend stel hersenen. Eén moet de opdracht geven en de ander moet een plank in twee gelijke stukken zagen. Aan wie vertrouw je de zaag toe?
Add comment
Comments