Gij doet dat toch graag!

Toen we nog maar net aan de eerste lock-down waren begonnen, vertelde een nieuwsanker dat veel werknemers na amper één week al terug aan de slag wilden gaan. Mijn conclusie is in dat geval dat ‘de mensen’ dringend een hobby moeten zoeken. Iets waarmee ze zich (bij wijze van spreken) in stilte kunnen bezighouden. En het spreekt voor zich dat zo’n hobby onbezoldigd is, je mag inderdaad niet verwachten een bonus te ontvangen omdat je aan de keukentafel kraanvogels zit te vouwen. Deze redenering heeft echter wel een kwalijk gevolg. Als je hobby tekenen is en iemand vraagt je om een tekening te maken, mag je daar dan geld voor vragen? Misschien krijg je er wel een flesje wijn voor, dat is toch oké.

Maar wat als je al je tijd en energie investeerd in die ‘hobby’? Ook al is dat niet je hoofdberoep, moet je dat dan nog steeds gratis doen? Het is allemaal een kwestie van respect en balans. Als zij worden betaald voor iets wat ze vreselijk vinden en jij geniet wel van wat je doet, heb je dan nog wel recht op een vergoeding. Dan zou je bij wijze van spreken twee keer worden beloond en dat is toch niet eerlijk!

Als ervaringsdeskundige weet ik de signalen al vroeg op te vangen. Als iemand gebruik wil maken van jouw talent zonder er voor te betalen, dan is de kans groot dat het formuleren van de opdracht begint met: ‘Kunt gij niet efkens?’ En je weet meteen wat ze verwachten, dan hebben ze waarschijnlijk al eens rondgekeken op de markt en vervolgens komen de meest opmerkelijke argumenten boven. ‘Die en die vraagt daar zoveel voor’, waarmee ze bedoelen dat dat teveel is, ‘en gij kunt dat bijna even goed’. Alsof één belediging nog niet genoeg is. Als je dan durft vragen wat het budget is, of de arrogantie vertoont van bruutweg een prijs te noemen. Dan krijg je in het beste geval een verbaasde blik, maar meestal is de reactie dat het niet de bedoeling was dat ze ervoor gingen betalen want, ‘ gij doet dat toch graag…’.